Je was een lieve meid,
vol met gezelligheid.

Je had de kids en je baan,
jij kon alles weerstaan.

Toen kwam er een dag,
dat je een bultje zag.

Leek heel onschuldig te zijn,
maar je bleef houden die pijn.

Vele onderzoeken heb je gehad,
onderhand was je alles zat.

De diagnose was niet fijn,
bleek ongeneeselijk te zijn.

In 3 maanden ging je snel achteruit,
op 11 augustus blies je het kaarsje uit.

Je was pas 45 jaar,
gelukkig hebben je kids elkaar.

Op jouw verzoek is alles in stilte gebeurd,
maar we hebben om je getreurd.

Door jouw zijn we gaan denken,
om vaker aandacht aan ons lichaam te schenken.

Lieve meid ik zal je missen,
wat de toekomst ons brengt is gissen.


Els.