Onder de 50plussers is veel eenzaamheid,ellende en verdriet,vaak wordt aan mensen die een kwaal hebben aandacht besteed,maar ook persoonlijk leed en verdriet kan erg zijn.

Daarom dit gedicht.

Soms zijn er van die dagen

dat je zit met zoveel vragen

Een ieder heeft zijn verdriet

Dat een ander vaak niet ziet


Je wilt geen hulp gaan vragen

Op die vreselijke nare dagen

Voel je je dan somber en sip

Een telefoontje haalt je uit je dip


Je denkt dan heb alles op een rij

maar dan komt er weer wat bij

Niet iedereen hoeft alles te weten

Men is het zo snel weer vergeten


Ook al lijkt de zon niet te schijnen

Sombere dagen zullen verdwijnen

Misschien is dit een wens

Jij bent een prachtig mens


Els.